Oj mamo, ty mnie nie rozumiesz
- Mamo, mogę założyć sobie konto na Snapchatcie?
- A po co?
- Będę mogła kontaktować się z koleżankami.
- Przecież kontaktujesz się z nimi w szkole.
- No, tak, ale z Gosią z Warszawy się nie spotykam.
- No, ale dzwonicie, albo rozmawiacie na Skypie.
- No tak, ale jakbym się nudziła, to będę miała co robić
Można o czymś pomyśleć, poczytać książkę, pomodlić się, rozwiązać problem, zaplanować coś…myślę sobie.
Nieśmiało wspominam. Uśmiech, może jeszcze nie politowania. Mam nadzieję.
- Kochanie, na Snapchatcie można założyć konto, kiedy ma się 13 lat.
- No, tak, ale Gosia nie ma, a założyła konto.
- Musiała podać nieprawdziwą datę urodzenia.
- A my nie możemy?
- Nie, bo to jest kłamstwo.
- Oj, mamo…
Oj mamo. A czasem: oj mamo, ty mnie nie rozumiesz.
Ostatnio często to słyszę.
Moja królewna wie, że nie powinna tego robić, bo z reguły nie kłamie, ale z drugiej strony, skoro inni to robią, nie wydaje je się to już takie straszne.
Moje dziecko nie ma łatwo. Dopasować się do dzisiejszej rzeczywistości z taka mamą, to nie jest prosta sprawa.
Jest nieszczęśliwa, bo ma poczucie, że zabraniam jej czegoś, co innym wolno i co wydaje się takie oczywiste.
Wcześniej była rozmowa na temat konta na Facebooku.
Prawdopodobnie, gdyby nawet jakieś konto założyła, dzień lub dwa później, przestałaby na nie zaglądać, bo nie ma czasu na surfowanie po Internecie.
Lekcje, szkoła muzyczna, ćwiczenia w domu, zabawa z siostrą, ciągle są jakieś koleżanki w domu. Zwyczajnie nie ma czasu.
A jednak jest problem, bo zabraniam, podczas, gdy innym wolno.
Ostatnio często czegoś zabraniam.
Bo wciąż pojawiają jakieś mało realne prośby, a czasem żądania.
Moje dziesięcioletnie dziecko chce być już „dorosłe”, bo koleżanki już malują rzęsy.
Trudno nam się ostatnio dogadać, ale kurs ciągle trzymamy.
Na razie wygląda na to, że ziarenko posiane na początku, kiełkuje, choć z trudem mu się czasem udaje rozwinąć listki, a czasem córcia próbuje je w swojej bezsilności zniszczyć, choć męczą ją późnej wyrzuty sumienia.
Nie jest łatwo mojemu dziecku w środowisku, w którym przyszło mu funkcjonować.
I nie wiem powoli co robić. Wygląda na to, że trzeba będzie pomyśleć o zmianie środowiska.
Ja mogłabym walczyć, ale Królewna jest na to jeszcze zbyt delikatna.
Ps. A jednak nie. Wspólnie postanowiliśmy, Tata, Królewna i ja, że zostajemy. I… jest całkiem nieźle.
Problemy i nowe propozycje nie zniknęły, ale wygląda na to, że Królewna okrzepła.
Wydaje się silniejsza i pewniejsza siebie i radzi sobie. Raz lepiej, raz gorzej, ale radzi sobie ze stawianiem czoła np. pretensjom w rodzaju: ty nigdy nie możesz iść z nami, bo ciągle chodzisz do tej szkoły, albo ćwiczysz.
Zaskakujące dla mnie nieustająco jest to, jak szybko dzieci potrafią się zmieniać.
Nie wspomniałam, że oprócz zajęć, o których pisałam obie dziewczyny są Mariankami.
Dla niewtajemniczonych, to taka grupa dziewczynek, przy kościele, które spotykają się, służą do Mszy, uczą się o świętych i takie tam różne, świetnie się przy tym bawiąc, choć to może niektórym się nie składać do pary:-)
To też był pomysł starszej Królewny, żadnych nacisków z mojej strony, namówiły ją koleżanki.
I chociaż ostatnio coraz bardziej nachodzą mnie myśli czy ona aby nie ma za dużo tych wszystkich zajęć, to chyba jednak ma to więcej plusów niż minusów.
Bo tak sobie myślę, że dzięki tym różnym środowiskom, w których się obraca, chyba łatwiej jest jej odnaleźć ten swój model.
Wygląda na to, że powoli wybiera to, co jej bardziej pasuje. I na szczęście nasza ingerencja ogranicza się do minimum. Przynajmniej na razie.
13 komentarzy
Sylwia K-a
Fajnie, że córki mają co robić. Jeśli chodzi zaś o te portale, to wkurzam się, kiedy słyszę, że to rodzice zakładają dzieciom konta, a potem mają pretensje, że napastuje je ktoś obcy. Ehh
admin
Rodzice zachowują się czasem irracjonalnie, jak na mój gust, a potem często jest płacz. Wszystko jest dla ludzi, ale skoro jest jakieś ograniczenie, to widocznie jest i jego powód. Ja w taki sposób rozumuję
AgaGr
U mnie jeszcze troszkę zanim się to zacznie, ale już mój syn gestem pokazuje mi, że nic nie rozumiem 🙂 taka rola rodziców 🙂
admin
No bo to się wszystko, całe dojrzewanie,takie czy inne, jakoś coraz wcześniej zaczyna. Nie masz takiego wrażenia?
Dominik z Rodzinne Porachunki
Niestety, to już takie nasze codzienne wyzwania. Mój prawie 6-letni syn ma bardzo fajnego kolegę z którym się przyjaźni i lubi spędzać czas. Jedyny mankament jest taki, że kolega dość dużo czasu poświęca na gry komputerowe, podczas gdy nasz ma ten czas mocno ograniczony. Choć staramy się mu to jakoś tłumaczyć to i tak często do tego wraca 🙁
admin
Może kolegę zaangażować w jakieś Wasze wspólne działania? Czasem się udaje 🙂
Paulina Grochowska
Mój syn na szczęście jest jeszcze mały ale przeraża mnie wizja nastolatka – jeśli wda się w ojca, będzie wesoło 🙂
admin
E, chyba nie jest aż tak źle 🙂 Wszystko przed Tobą, ale nie ma sensu tym sobie teraz zawracać głowy. Od takiego myślenia tylko głowa boli i człowiek wymyśla głupoty. Zdążysz się przygotować, każdy dzień Cię do tego przygotuje. Czasem nie jest łatwo, to fakt, ale trzeba rozmawiać. To moim zdaniem podstawa i czasem prawdziwy ratunek dla obu stron.
Mama na obcasach
Moja córcia ma 2 miesiace wiec na razie nie przejmuję się takimi rzeczami, pewnie jak będzie miała 13 lat to juz będą nowe udoskonalone rzeczy 😉
admin
Pewnie tak, wszystko rozwija się w takim tempie, że to może być faktem, ale jak nie pogadasz, to chyba i żadne wynalazki nie do końca pomogą
Tym się jednak na razie nie musisz martwić. Ciesz się chwilą i cudownością swojego malucha, każdy uśmiechem i dołeczkiem w policzku. To są cudowne chwile, a bardzo szybko przemijają.
Monika z Mama notuje
Przed nami jeszcze takie problemy sie nie pojawiają, ale rzeczywiście dzisiaj ciężko przekonac dziecko, że coś jest dla niego właściwe lub szkodliwe, skoro „koleżanki mogą”. Teraz myślę, co rodzice koleżanek na to? Czy tak pozwalają czy zwyczajnie nawet nie wiedzą?
admin
Ciężko i nie ciężko. Na pewno wpływ świata, te wszystkie gadżety, rozrywki, które odciągają od obowiązków, te przebieranki już od pierwszych klas podstawówki. Jednak cierpliwie do sprawy podchodząc i zakładając sobie dłuższą perspektywę czasową jakoś się udaje dogadać. Różnie to bywa na co dzień, ale jak przegrasz nawet jedną czy dwie bitwy, to najważniejsze, że wygrywasz wojnę.
MiFili.pl
Temat mediów społecznościowych wśród dzieci i młodzieży jest bardzo popularny, ale warto rozmawiać i tłumaczyć dzieciom, że nie należy poświęcać im zbyt dużo czasu. Warto także pokazywać dzieciom różne możliwości na spędzanie wolnego czasu i aktywizować je do gier i zabaw na świeżym powietrzu